Ponadto w zaleceniach czytamy, iż powinniśmy jako specjaliści zwrócić uwagę na ilość błonnika w diecie naszego pacjenta (i najczęściej tę ilość zminimalizować, chyba, że dominującym objawem są zaparcia, wtedy poleca się stosowanie np. psyllium lub błonnika rozpuszczalnego). Zgodnie z rekomendacjami NICE pacjenci stosujący Według konsensusu z Lozanny (1991 r.) średnie zapotrzebowanie na białko u sportowców wynosi 1,4–1,9 g/kg mc./d, a u zawodników wysoko kwalifikowanych przeciętnie 2,0 g/kg mc./d. W 2004 r. rekomendowano spożycie białka na poziomie 1,1 g/kg mc./d w dyscyplinach wytrzymałościowych i 1,3 g/kg mc./d w dyscyplinach siłowych, jako Błonnik pokarmowy w diecie. Najlepsze źródła błonnika pokarmowego. Najpopularniejszymi źródłami błonnika pokarmowego najczęściej wybieranymi w codziennej diecie są owoce i warzywa. W zależności od rodzaju zawierają one od 2 do 6 g błonnika na 100 g, np. w 100 g jabłek znajdziemy 2 g błonnika, a w bananach – 2,6 g. Przy czym nie wiadomo, czy w przypadku stwierdzenia nieceliakalnej nadwrażliwości na gluten, dieta musi być tak ścisła jak przy celiakii i trwać całe życie, dlatego zaleca się okresowe ponawianie próby prowokacji. Dowiedz się więcej o celiakii i diecie bezglutenowej: Celiakia - objawy, przyczyny i leczenie nietolerancji na gluten Metabolizm fruktozy bardzo obciąża wątrobę i prowadzi do jej stłuszczenia. Jej nadmiar odkłada się również w innych narządach, co często jest przyczyną rozwoju chorób układu krążenia. Nadmiar fruktozy to również: spadek wrażliwości organizmu na leptynę (jeden z hormonów sytości), nadmierna produkcja trójglicerydów. Potas znajduje się w każdej komórce ciała — bez niego nie ma życia. Niedobór potasu może skończyć się nadciśnieniem, zaś nadmiar — nawet zatrzymaniem pracy serca. Jaką dokładnie rolę w organizmie pełni potas, w jakich produktach znajdziemy go najwięcej, jakie są kolejne skutki niedoboru i przedawkowania potasu — o tym wszystkim w naszym artykule. Udowodniono, że nadmiar białka (zwłaszcza mięsa) przyczynia się także do: powstawania chorób serca, raka jelita grubego, choroby zwyrodnieniowej stawów, ułatwia rozwój bakterii gnilnych w jelitach, zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu II. fot. Za dużo białka w diecie/ Adobe Stock, Yulia Furman. Za dużo białka w diecie – objawy OdGi9. Błonnik pokarmowy do pewnego czasu uważany był jedynie za substancje balastową regulującą pracę przewodu pokarmowego. Liczne badania naukowe dostarczyły jednak licznych dowodów na jego znacznie szerszy, korzystny wpływ na zdrowie. Spis treści: Błonnik pokarmowy – co to jest? Błonnik pokarmowy – rodzaje Błonnik pokarmowy rozpuszczalny – rola rozwiń Błonnik pokarmowy – co to jest? Błonnik pokarmowy nazywany jest również włóknem pokarmowym. Stanowi kompleks niejednorodnych związków, które są pozostałością ścian komórkowych roślin. Są oporne na działanie enzymów trawiennych przewodu pokarmowego. Ulegają częściowemu lub całkowitemu rozkładowi pod wpływem enzymów bakterii bytujących w okrężnicy. Charakteryzuje się małą wartością energetyczną, jego 1g dostarcza zaledwie 2 kcal. Z tego względu przez długi czas uznawany był jedynie za substancję balastową, konieczną jedynie dla prawidłowego trawienia. Na błonnik pokarmowy składają się polisacharydy (węglowodany) oraz związki nie będące węglowodanami. Wśród węglowodanów wyróżnić można: celulozę, hemicelulozy, pektyny, β-glukany, skrobię oporną, gumy, śluzy i fruktany. Grupę związków niepolisacharydowych stanowi między innymi lignina. Związki te różnią się między sobą budową oraz właściwościami fizycznymi. Błonnik pokarmowy – rodzaje Ze względu na rozpuszczalność wyróżnia się błonnik rozpuszczalny w wodzie oraz błonnik nierozpuszczalny w wodzie. Ze względu na swoje właściwości charakteryzują się różnym oddziaływaniem na ludzki organizm. Błonnik pokarmowy rozpuszczalny – rola W skład błonnika pokarmowego rozpuszczalnego wchodzą: pektyny, gumy, śluzy roślinne i niektóre hemicelulozy. Niemalże w całości ulega degradacji przez bakterie w jelicie grubym, powoduje rozluźnienie masy kałowej. Pod wpływem wody pęcznieje w jelicie cienkim. Zwalnia czas pasażu jelitowego, dlatego skuteczny jest w leczeniu biegunek. Charakteryzuje go zdolność wychwytywania związków toksycznych (toksyn bakteryjnych, jonów metali ciężkich) dzięki czemu zapobiega ich wchłanianiu przez jelito. Odgrywa istotną rolę w leczeniu zaburzeń gospodarki lipidowej. Zmniejsza stężenie cholesterolu i wiąże znaczne ilości kwasów żółciowych. Zwiększa też wydalanie tłuszczów oraz opóźnia wchłanianie trójglicerydów. Przyczynia się również do opóźnienia wchłaniania glukozy i zmniejsza poposiłkową glikemię. Nasila uczucie sytości po posiłku, ma także działanie hipotensyjne przez co odgrywa istotną rolę w profilaktyce chorób serca. Błonnik pokarmowy nierozpuszczalny – rola Błonnik pokarmowy nierozpuszczalny stanowią: celuloza, niektóre hemicelulozy oraz ligniny. Charakteryzuje go istotny wpływ na pracę przewodu pokarmowego: pobudza funkcje żucia i wydzielania śliny, która działa ochronnie na zęby, wiąże wodę, przez co zwiększa objętość treści jelitowej, neutralizuje i wiąże nadmiar kwasu solnego w żołądku, wpływa na wydzielanie hormonów przewodu pokarmowego ( gastryny), zwiększa wydzielanie soków trawiennych, pobudza ukrwienie jelit, wpływa na perystaltykę jelit, przyspieszając ją i tym samym skracając czas pasażu, dzięki czemu zapobiega zaleganiu treści jelitowej i rozwojowi mikroflory patogennej, chroni przed: uchyłkowatością jelit, zaparciami, żylakami odbytu, polipami oraz chorobą nowotworową, daje uczucie sytości, zmniejsza wartość kaloryczną diety. Błonnik pokarmowy – źródła Źródłami błonnika pokarmowego są: produkty zbożowe, świeże oraz suszone warzywa i owoce. Wśród produktów zbożowych największą jego ilość zawierają otręby pszenne 42g/100g. W warzywach jego zawartość waha się od 0,5 do 5,8g/ 100g, a w owocach jest to przeciętnie 2g/100g. Do najlepszych źródeł błonnika pokarmowego rozpuszczalnego należą: owies, jęczmień, jabłka, cytrusy, pietruszka, marchew, bakłażan, nasiona roślin strączkowych, siemię lniane, nasiona babki płesznik i orzechy. Z kolei frakcja nierozpuszczalna błonnika znajduje się głównie w produktach zbożowych z pełnego przemiału: chlebie, płatkach zbożowych, mące pełnoziarnistej, otrębach, grubych kaszach (gryczanej, jęczmiennej), brązowym ryżu, a także w skórkach owoców i warzyw, niektórych owocach (czarna porzeczka) i warzywach (zielony groszek). Błonnik pokarmowy – normy spożycia Zgodnie w zaleceniami WHO ( Światowa Organizacja Zdrowia) spożycie błonnika pokarmowego powinno wynosić od 20. do 40g na dobę. Polskie Normy zalecają jego spożycie na poziomie 10g u dzieci do 3 roku życia, 14g u dzieci od 4 do 6 roku życia, 16g u dzieci od 7 do 9 roku życia, 19g w wieku 10 do 15 lat, 21g w wieku 16 do 18 lat, 25g u dorosłych do 65 roku życia i 20g powyżej 65 roku życia. Zgodnie z wynikami badań w diecie kardioprotekcyjnej zaleca się od 30 do 45g błonnika pokarmowego, w tym 17g błonnika rozpuszczalnego dziennie. Minimalna ilość włókna pokarmowego nie powinna być mniejsza niż 25g. Błonnik pokarmowy a zdrowie Osoby spożywające odpowiednie ilości błonnika pokarmowego rzadziej chorują na: miażdżycę, chorobę niedokrwienną serca i zawały. W badaniach wykazano, że zwiększenie w diecie ilości błonnika pokarmowego ogółem oraz jego frakcji rozpuszczalnej pochodzących z owoców, warzyw i produktów zbożowych związane jest ze zmniejszeniem ryzyka rozwoju chorób krążenia i choroby niedokrwiennej serca u osób zdrowych. Zwiększenie spożycia włókna pokarmowego o 7. do 10g dziennie daje w efekcie obniżenie o 9 do 14% ryzyka rozwoju chorób serca. Błonnik pomaga również zapobiegać oraz leczyć: otyłość, zaparcia, cukrzycę typu 2, kamicę żółciową, uchyłkowatość jelit, nowotwory jelita grubego oraz zaburzenia gospodarki lipidowej. Amerykańskie badania wskazują, że wyższe spożycie błonnika pochodzącego z produktów zbożowych, może wiązać się z 33% niższym ryzykiem cukrzycy. Badania kliniczne dowodzą też skuteczności błonnika pokarmowego rozpuszczalnego w leczeniu zespołu jelita drażliwego, szczególnie postaci zaparciowej. Błonnik nierozpuszczalny z kolei dolegliwości te może nasilać. Błonnik pokarmowy – przeciwwskazania Zarówno zbyt małe, jak i nadmierne ilości błonnika pokarmowego w diecie są niekorzystne dla zdrowia. Nadmiar włókna pokarmowego może powodować podrażnienie jelit oraz biegunkę. Wpływa również negatywnie na wykorzystanie witamin i składników mineralnych, zmniejszając ich wchłanianie. Spożywanie dużych ilości błonnika zmniejsza wchłanianie tłuszczu, a wraz z nim witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: A, D, E i K. Lignina, hemicelulozy i pektyny mogą obniżać wchłanianie żelaza, a celuloza wraz z hemicelulozami i towarzyszącym im kwasem fitynowym mogą wiązać cynk, zmniejszając jego dostępność. W niektórych chorobach niewskazane jest spożywanie zbyt dużych ilości włókna pokarmowego. Dieta z ograniczeniem błonnika pokarmowego, tzw. dieta ubogoresztkowa zalecana jest w niedokrwistości, chorobach układu kostnego, chorobach przewodu pokarmowego (zapaleniu żołądka, trzustki, dróg żółciowych i jelit), chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobach zakaźnych i stanach pooperacyjnych. Farmaceutyczne preparaty z błonnikiem – wskazania i przeciwwskazania Poza naturalnymi źródłami błonnik pokarmowy może być dostarczany również w postaci preparatów aptecznych. Zalecane są one w otyłości, cukrzycy, zaparciach, miażdżycy, u osób stosujących preparaty opioidowe i w kamicy żółciowej. Jednak przed ich zastosowaniem bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem. Preparaty błonnika pokarmowego mogą bowiem zaburzać gospodarkę hormonalną oraz mineralną organizmu. Ich stosowanie przeciwwskazane jest w niedoborach białka i składników mineralnych, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, stanach zapalnych trzustki, dróg żółciowych żołądka oraz jelit. Stosując preparaty błonnika pokarmowego szczególnie należy pamiętać o spożywaniu odpowiedniej ilości płynów. Letni obiad bogaty w błonnik pokarmowy Lato to sezon miedzy innymi na fasolkę szparagową, cukinię i świeże zioła, w tym szczypiorek. Na letni obiad bogaty w błonnik pokarmowy polecamy kaszotto z kaszy gryczanej z fasolką szparagową, cukinią, szczypiorkiem i indykiem. Składniki na 2 porcje: 3 łyżki oliwy z oliwek, 1/3 szklanki kaszy gryczanej nie prażonej, 1 cebula, 200g filetu z indyka, (zmielone lub posiekane) 4 łyżki sosu sojowego, 60 ml białego wina, 1,5 szklanki bulionu, 200g fasolki szparagowej zielonej, 1 cukinia, 4 łyżki posiekanego szczypiorku, 1 łyżeczka suszonego oregano, sól, pieprz Sposób wykonania: Na dużą patelnię wsypać kaszę, dodać łyżkę oliwy i chwilę podsmażyć. Cebulę pokroić w kostkę, wrzucić na patelnię i zeszklić mieszając od czasu do czasu przez ok. 5 minut. W międzyczasie dodać suszone oregano. Składniki przesunąć na bok patelni, w wolne miejsce wlać 2 łyżki oliwy, włożyć zmielone mięso (lub drobno posiekane na desce). Polać sosem sojowym i obsmażać przez ok. 7 minut mieszając od czasu do czasu. W międzyczasie składniki z boku patelni 1 - 2 razy przemieszać. Wszystkie składniki na patelni wymieszać i wlać białe wino, gotować ok. 2 - 3 minuty aż odparuje. Następnie wlać gorący bulion, doprawić świeżo zmielonym pieprzem i zagotować. Przykryć pokrywą i gotować pod przykryciem przez 20 minut. Fasolkę przyciąć na końcach i pokroić na kawałki. Cukinię pokroić w kosteczkę. Fasolkę i cukinię dodać na patelnię, wymieszać i przykryć. Gotować przez ok. 7 minut pod przykryciem, w międzyczasie 1 raz składniki przemieszać. Otworzyć, wymieszać, posypać szczypiorkiem. Smacznego! Źródła: 1. Ciborowska H., Rudnicka A. Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012. 2. Materiały z Konferencji Naukowo – Szkoleniowej „Błonnik pokarmowy w profilaktyce i dietoterapii”, Warszawa 2017. 3. Górecka D. Błonnik pokarmowy. Znaczenie żywieniowe i technologiczne. Przegląd Zbożowo-Młynarski 2008; 11: 23 – 26. 4. Bienkiewicz M., Bator E., Bronkowska M. Błonnik pokarmowy i jego znaczenie w profilaktyce zdrowotnej. Probl Hig Epidemiol 2015; 96 (1): 57-63. 5. Jarosz M. Normy żywienia dla populacji Polski 2017. Czy błonnik może okazać się szkodliwy? Czy nadmiar błonnika powoduje problemy zdrowotne? Warto znać odpowiedzi na te pytania i spożywać wysokobłonnikowe produkty w rozsądnych ilościach. Zarówno w tym, jak i wielu innych przypadkach przesada może mieć bowiem zgubne skutki. Na półkach z suplementami w hipermarketach, aptekach czy drogeriach aż roi się od preparatów z błonnikiem. Do wyboru, do koloru - mamy go w tabletkach, proszkach, granulatach, jest dodawany do kawy czy nawet deserów. Podświadomie myślimy: zjem, to pewnie schudnę, przecież błonnik to samo dobro! Fakt - błonnik to wiele dobra, bo chroni przed niektórymi chorobami i wpływa korzystnie na metabolizm. Nikt nie powinien go eliminować, ale w niektórych przypadkach lepiej zachować umiar. Czy błonnik może mieć negatywny wpływ na organizm? O dziwo tak. Chodzi przede wszystkim o przyswajanie minerałów. Kwas fitynowy zawarty w produktach zbożowych o dużej zawartości błonnika (przede wszystkim w otrębach pszennych, w mniejszym stopniu w kaszy gryczanej) zmniejsza wchłanianie wapnia, magnezu, żelaza i cynku. Dlatego należy sięgać po te pokarmy w rozsądnych ilościach. Nadmiar błonnika - kiedy szkodzi? Uwaga! Dieta bogata w błonnik zmniejsza przyswajalność leków. Osoby biorące leki powinny też uważać na popularny osłonowy napar lub kisiel z siemienia lnianego, który również jest bogaty w błonnik - utrudniona on wchłanialność i może znacznie zredukować działenie medykamentów! Stosujesz tabletki antykoncepcyjne? Również uważaj i przyjmuj je w kilka godzin po bogatym w błonnik posiłku - inaczej możesz zajść w nieplanowaną ciążę... Ponadto - przy wysokim spożyciu błonnika należy wypijać duże ilości płynów, w przeciwnym razie zaparcie gwarantowane. Nadmiar błonnika sprzyja też bólom brzucha i wzdęciom. Tym bardziej u osób mających tendencję do takich dolegliwości. Jak uniknąć nadmiaru błonnika? Zapotrzebowanie na tę substancję według WHO to 20-40 g. Instytut Żywności i Żywienia zaleca osobom dorosłym przyjmowanie 25 g błonnika na dobę, a starszym - 20 g. Zdrowa dieta, bogata w produkty zbożowe, owoce i warzywa, nie wymaga dodatkowej suplementacji! Lepiej sięgać po źródła naturalne, jak nasiona roślin strączkowych, jarmuż, kukurydzę, kalafior, brukselkę, owoce (agrest, awokado, maliny, porzeczki, jabłka, śliwki), owsiankę, pełnoziarniste pieczywo, brązowy ryż. Pamiętaj o zasadzie, że błonnik kupuje się w warzywniakach, spożywczakach i piekarniach, a nie w aptece. Zobacz także: BŁONNIK W TWOEJEJ DIECIE - JAKIE MA ZNACZENIE? >> 5 ZŁYCH NAWYKÓW ŻYWIENIOWYCH - ZMIEŃ JE I NIE MARTW SIĘ O WAGĘ! >> CHCESZ MIEĆ DOBRY NASTRÓJ? SPRAWDŹ CO JEŚĆ! >> Autor artykułu: Ewa S Białko jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Osoby chcące zrzucić zbędne kilogramy często decydują się na dietę z niską zawartością węglowodanów, zaś wybierają tę z przewagą białka. Zapewnia ono bowiem uczucie sytości na dłużej. Niestety, jego nadmiar może wywołać skutki uboczne. Zobacz film: "Sól w diecie - ile można spożywać?" 1. Zapotrzebowanie na białko Dzienne zapotrzebowanie na białko uzależnione jest przede wszystkim od wieku, płci, a także trybu życia. Osoba dorosła, bez problemów zdrowotnych i dbająca o umiarkowaną aktywność fizyczną w ciągu dnia, powinna spożywać od 0,8 do 1,0 g białka na dobę. Przykładowo: kobieta ważąca 60kg nie powinna przekraczać 60 g białka na dzień. Wyjątkiem są dzieci i młodzież, u których zapotrzebowanie na białko jest większe, ponieważ bierze udział w budowaniu mięśni oraz gwarantuje prawidłowy rozwój organizmu. 2. Zwiększenie masy ciała Spożywanie zbyt dużej ilości białka może prowadzić do tycia. Nie można zapomnieć, że 1g białka to 4kcal, więc znaczne zwiększenie podaży białka w diecie, bez zwracania uwagi na kaloryczność może zwiększyć bilans energetyczny diety. Należy pamiętać o zbilansowanej diecie, która powinna zawierać odpowiedni poziom wszystkich składników odżywczych i być proporcjonalna do dziennego zapotrzebowania. Inaczej może zadziałać w odwrotny sposób, przynosząc niechciane efekty. 3. Odwodnienie Nadmiar białka jest filtrowany przez nerki, a produktem ubocznym tego metabolizmu jest azot. Jeśli twoja dieta jest w nadmiarze bogata w białko, nerki muszą pracować na wysokich obrotach – ciężej, niż odbywa się to przy spożywaniu odpowiedniej ilości tego składnika odżywczego. Należy wiedzieć, że w przypadku problemów z nerkami dieta bogata w białko może grozić pogorszeniem ich funkcjonowania. 4. Problemy trawienne Jeśli w twoich codziennych posiłkach znajduje się za dużo białka, możesz cierpieć na nudności, niestrawność, a także zaparcia. Podczas gdy jesz wiele produktów takich jak mięso, ryby, drób, ser lub inne wyroby mleczne, musisz pamiętać o dostarczaniu odpowiedniej ilości błonnika pokarmowego. W przeciwnym razie mogą towarzyszyć ci uciążliwe problemy z przewodem pokarmowym. 5. Nieświeży oddech i bóle głowy W diecie o bardzo niskiej zawartości węglowodanów, a z przewagą białka organizm przechodzi w stan ketozy. W tym procesie nasz organizm w celu produkcji energii zaczyna spalać tłuszcz zamiast węglowodanów, co prowadzi do produkcji ciał ketonowych. Z jednej strony pozwala to na szybki spadek masy ciała, jednakże w drastycznych przypadkach skutkiem ubocznym może być przejście organizmu w stan kwasicy ketonowej, której jednym z objawów może być nieprzyjemny zapach z ust, a także męczący ból głowy. 6. Spadek nastroju Australijskie badania pokazują, że osoby będące na diecie niskowęglowodanowej cierpiały na pogorszenie nastroju, a także szybciej ulegały zdenerwowaniu i rozdrażnieniu. Jeśli zrezygnujesz z węglowodanów na rzecz zwiększenia porcji białek, możesz stać się drażliwy i zrzędliwy. Największym problemem u osób spożywających zbyt duże ilości białka jest niewystarczające uzupełnianie takich składników jak błonnik pokarmowy, antyoksydanty, witaminy i składniki mineralne, które możemy znaleźć w zbożach, owocach i warzywach. Nie warto zapominać o włączeniu do swojej diety również białek pochodzenia roślinnego. Należy pamiętać o zbilansowanym menu, które nie pozostawi uszczerbku na zdrowiu. W tym celu należy udać się do dietetyka, który pomoże w ustaleniu odpowiedniej ilości poszczególnych składników odżywczych. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Natalia Główka Dietetyk. Absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Pytanie nadesłane do redakcji Jaka jest różnica wpływu błonnika rozpuszczalnego i nierozpuszczalnego na stolec dziecka? Który rodzaj błonnika korzystniej wpływa na miękkość stolca? Odpowiedziała dr n. med. Anna Mokrowiecka Specjalista chorób wewnętrznych Oddział Kliniczny Gastroenterologii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny UM w Łodzi Zwiększenie ilości błonnika w diecie zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby serca, kamicę żółciową, nadciśnienie tętnicze. Błonnik rozpuszczalny zmniejsza stężenie cholesterolu i triglicerydów we krwi, spowalnia wchłanianie cukru przez organizm, zmniejsza ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2, a także pomaga w kontrolowaniu choroby po jej wystąpieniu. Zwłaszcza w niektórych dolegliwościach przewodu pokarmowego błonnik ma zbawienne działanie, np. w zaparciach, przeciwdziała powstaniu hemoroidów, zmniejsza ryzyko raka jelita grubego. Powinniśmy spożywać ok. 20–40 gramów błonnika dziennie (osoby dorosłe). Dzieci powyżej 1 roku życia powinny spożywać 14 gramów błonnika na każde 1000 kalorii. Wyróżniamy 2 główne frakcje błonnika: rozpuszczalną i nierozpuszczalną w wodzie. Do błonnika rozpuszczalnego należą: pektyny, hemicelulozy, gumy, śluzy, polisacharydy algowe. Znajdziemy go głównie w owocach i warzywach. Główną jego cechą jest zdolność wiązania wody i tworzenia żeli. Wiąże także wapń, żelazo i cynk, ograniczając ich wchłanianie. Wydłuża czas pasażu jelitowego. Ten rodzaj błonnika ma korzystne działanie na konsystencję stolca. Zmniejsza jego wysuszenie, otacza żelową otoczką i w ten sposób ułatwia wypróżnienie. Frakcję nierozpuszczalną stanowią: celuloza, hemicelulozy ekstrahowane z roztworów kwaśnych, lignina. Występuje w produktach zbożowych. Przyspiesza pasaż treści pokarmowej i zwiększa masę kału. Zwalnia trawienie skrobi, zwalnia wchłanianie glukozy i zwiększa wydalanie kwasów żółciowych. Przykładem pokarmów z zawartością błonnika nierozpuszczalnego są otręby pszenne. Przy ich stosowaniu należy pić dużo wody i nie przekraczać maksymalnych dawek: 15–20 g dziennie (3–4 łyżki) w dawkach podzielonych. Ten błonnik jest nieco twardszy i mechanicznie podrażnia ściany jelita. To powoduje wzmożenie perystaltyki jelit i ich efektywną pracę. Pomimo wielu korzystnych efektów spożywania błonnika, istnieją pewne przeciwwskazania do jego stosowania. Są to: stany zapalne żołądka, trzustki, dróg żółciowych i jelit, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, stany pooperacyjne, choroby zakaźne, stany niedoboru białka i składników mineralnych. Wprowadzanie błonnika do diety powinno odbywać się stopniowo, ponieważ zbyt duża ilość w nieprzystosowanym przewodzie pokarmowym może prowadzić do wzdęć, biegunek, kolki. Najbardziej korzystną jest dieta mieszana (produkty zbożowe, owoce, warzywa), choć czasem suplementy diety także mogą przynieść wiele korzyści. Szczególną ostrożność należy zachować u dzieci, gdzie zależy nam na pełnym wykorzystaniu składników odżywczych, witamin i mikroelementów. W razie zaparć dzieci powinny spożywać surowe owoce i warzywa, soki ze świeżych owoców i warzyw, pić dużo płynów, zamienić marchwiankę, ryż i kleiki ryżowe na ryż pełnoziarnisty i kasze. W razie wprowadzania do diety dziecka większej ilości błonnika, radzę najpierw się skonsultować z pediatrą. Lekarz wykluczy stany, które są przeciwwskazaniem do stosowania błonnika i zaleci najlepszą jego formę.

nadmiar błonnika w diecie objawy